De Nederlandse overheid frustreert de vorming van een bio-economie door eenzijdig verbranding van biomassa in energiecentrales te stimuleren. Er moet juist geld naar de ontwikkeling van hoogwaardige chemische bouwstenen die je nà die verbranding kunt winnen, zeggen betrokkenen. Alleen slim organiseren van de markt biedt een uitweg uit dit dilemma.
Hoe adviseer je de regering over de richting die de biobased economie op moet, als die nog zelf onderwerp is van fel debat? Voor die vraag ziet Dorette Corbey, voorzitter van de commissie Duurzaamheidsvraagstukken Biomassa, zich dagelijks gesteld. ‘Stimuleer sleuteltechnologieën voor de bio-economie’.
Bestaande ondernemingen keren de kont slim tegen de krib wanneer duurzame innovaties hun gevestigde belangen bedreigen. Eenmaal 'om' kunnen ze het innovatieproces juist bespoedigen. Dat blijkt uit wetenschappelijke studies van de Universiteit Utrecht. Hoogleraar Marko Hekkert en promovenda Magda Smink verklaren innovatiedynamiek.
Waren het eerst energieverslinders, nu wekken zuiveringsinstallaties van rioolwater steeds meer energie uit afvalwater op. De volgende stap is ‘verwaarding’ van grondstoffen zoals cellulose. Dit jaar mag fosfaat uit afvalslib zelfs al de markt op. Maar wet- en regelgeving lopen achter op deze groene revolutie bij de waterschappen.
De Europese Commissie is steeds minder overtuigd van het duurzame karakter van eerste generatie biobrandstoffen, zo bleek op een conferentie in Berlijn over ‘Fuels of the Future’. Tot 2020 is er een gegarandeerde markt, maar daarna wil de Commissie geen bindende doelen meer.
Het is nog volstrekt niet helder welke kant het op moet met de biobased economie. Dat maakt de ruzie onder professoren na de publicatie van een KNAW-rapport over biobrandstoffen meer dan duidelijk. Ondertussen zitten beleidsmakers ermee in hun maag.
Op vrijwel geen pomp in Nederland is het aangegeven: bijmenging van biobrandstof in benzine of diesel. Toch is dat al jaren een verplichting van ‘Brussel’. Er is zelfs een levendige handel in ‘bijmengingscertificaten’. Tot 1 januari waren dat ‘Biotickets’. Die heten nu ‘Hernieuwbare Brandstof Eenheden’ (HBE) en moeten verhandeling van tekorten en overschotten makkelijker maken.
Wat hebben gedimd straatlicht, koffiedik en een stroomraam gemeen? Het zijn innovaties uit de laboratoria van de energiemarkt. Energiebesparing, grotere efficiency, nieuwe brandstoffen ontstaan vaak na jarenlange research. Of gewoon per toeval. De serie Innovatielab brengt de vernieuwingen in kaart. En de portretteert de uitvinders. Deze week: Bio Bean.
De nieuwe houtsnippercentrale van Eneco draait net een half jaar, en nu al denkt het bedrijf na over een andere bestemming.
Reststromen uit de agro-industrie worden binnenkort omgezet in harsen, lijmen en componenten voor bioplastics. Dat het kán, heeft het vierjarige programma Biocore wel bewezen. Nu nog het proces opschalen en de productieprijs halveren, voordat cleantechbedrijf Avantium ermee aan de slag kan.
Vliegen op frituurvet en algen. Het spreekt tot de verbeelding en is ook goed voor het milieu. Toch vliegen bijna alle vliegtuigen ter wereld nog op aardolie gebaseerde kerosine. De transitie naar de biologische variant komt maar moeizaam van de grond.
Vriend en vijand zijn het erover eens dat bioplastics een belangrijke bijdrage kunnen leveren aan een milieuvriendelijkere wereld. Ook Nederland telt steeds meer initiatieven op dit front. Toch stellen bioplastics op wereldschaal nog nauwelijks iets voor. Dat zal volgens deskundigen voorlopig nog wel even zo blijven.
Op een geheime lokatie in Noord-Holland zet start-up BioLake droge biomassa, zoals gras en organische reststromen, om in pellets (kleine briketjes). Een wereldmarkt lonkt, denken de vijf vennoten.