Het is hoopvol dat Maarten Camps, secretaris-generaal van het ministerie van Economische Zaken en Klimaat (EZK), in zijn nieuwjaarsartikel aandacht heeft voor duurzaamheid (FD, 18 januari). Hij betoogt echter dat we voorzichtig moeten zijn met ‘het beteugelen van concurrentie’ en alleen internationaal voorop moeten lopen ‘wanneer er een internationale beweging richting hogere productstandaarden is’.
Het kabinet heeft een forse ambitie als het gaat om het verminderen van CO2, maar moet daarbij oppassen voor maatregelen die op de langere termijn meer kwaad dan goed doen, zegt Geertje van Hooijdonk, hoofd programma’s bij Natuur&Milieu.
De polarisatie in de discussie over CCS kan worden opgelost door een aparte regeling met eigen financiering te maken voor CCS, betogen Olof van der Gaag, directeur NVDE, en Arendo Schreurs, directeur communicatie en public affairs Nogepa.
2030 is slechts een tussenstop en ‘maximale effectiviteit per euro’ zou niet heilig moeten zijn, stellen wetenschappers van het Copernicus Instituut in een open brief aan EZK-minister Eric Wiebes.
Nederland moet de duurzame energiedoelen niet binnen de landsgrenzen willen halen. Een Europese blik biedt meer perspectief, betogen Catrinus Jepma en Gerrit van Werven.
Het motto van het regeerakkoord is “vertrouwen in de toekomst”, maar door nu te kiezen voor grootschalige investeringen in CO2 afvang en opslag wordt de factuur voor de energietransitie doorgeschoven naar toekomstige generaties. Dat stellen Jillis Raadschelders en Wessel Bakker van adviesbureau DNV GL.
De landen die voorop lopen in de Europese energietransitie zouden het overschot aan emissierechten moeten opkopen, betoogt Marc Blom, analist van energietransitievraagstukken en voormalig partner bij advocatenkantoor Nauta Dutilh.
Ook de grote staatsman leefde in tijden van revolutionaire technologische veranderingen. Ook hij maakte missers, net als wij. De parallellen tussen zijn tijd en de onze zijn instructief, vindt Rijk Timmer in een afscheidsessay.
Het reduceren van de CO2-emissie met een extra 56 Mton per jaar gaat de samenleving tot 2030 zo’n slordige €50 mrd kosten. Je vraagt je af of er ook minder prijzige opties zijn.
De wereldgemeenschap zit op dit moment in Bonn opnieuw aan tafel om onbeheerste klimaatverandering af te wenden. Eind deze week zal moeten blijken of de gecombineerde ambities van alle landen (minus de VS) perspectief bieden op het doel van Parijs
