Over de brief op tafel

Bij ons ligt al weken een brief van de gemeente op de eettafel. Bij elke opruimbeurt maken wij keurige stapels die naar boven gaan en bij de terechte eigenaren worden afgeleverd: brieven van de belastingdienst, huiswerkopdrachten aardrijkskunde of diverse opladers en aankoopbonnen. Maar die ene brief blijft al een tijdje liggen. Omdat geen van ons eigenlijk begrijpt wat er in die brief staat.

De brief kwam een maand geleden ongeveer binnen. Het gaat over hoe je een code zou kunnen aanvragen om korting te krijgen op de parkeerkosten als je bijvoorbeeld familie of vrienden op bezoek krijgt. Vet handig natuurlijk, want doordeweeks parkeren in Utrecht-West begint tarieftechnisch te lijken op een zaterdagmiddag in de PC hoofdstraat.

Supergemotiveerd ben ik bij binnenkomst van de brief gelijk gaan lezen: zo’n kortingscode laat je natuurlijk als kersverse Nederlandse niet liggen. “Beste Utrechter, U krijgt deze brief omdat u eerder gebruik maakte van parkeerkorting voor bezoek, mantel-/thuiszorg en/of kraamzorg. Als u weer parkeerkorting wilt gebruiken, dan lees u hieronder wat u kunt doen”.

Een alinea verder en ik leg de brief terug op tafel. Wat stáát hier? Begrijp ik tegenwoordig geen B1 meer? Oh, er blijkt bij de envelop nog een flyer bijgevoegd met een infographic van elke stap. Dit moet ik kunnen. Maar na vijf minuten staren naar de flyer weet ik het zeker: ik ben hier echt te dom voor.

Ik laat het los. Mijn man is veel praktischer ingesteld, in Nederland geboren, digivaardig én heeft geen aandachtstoornis. Hem gaat het sowieso lukken. “Wat doet de brief hier op tafel”, klinkt het dezelfde avond. Ik leg hem uit dat het een onleesbare brief is van de gemeente over parkeerkorting. “Heb je het al geactiveerd?”, vraagt hij mij gelijk. Nou, nee. Hij zucht teleurgesteld, pakt de brief op en gaat hem zelf lezen. Binnen enkele minuten geeft ook hij het op: “Ik kan er mijn aandacht niet bijhouden, sorry”.

Voor mijn werk mag ik regelmatig bewonersbrieven helpen opstellen. Je bent natuurlijk geneigd om je met zo’n brief helemaal in te dekken; het adagium is dan vaak “liever onleesbaar maar juridisch kloppend” dan “zo klopt het wel ongeveer”. Wij hebben in het team de regel ingesteld dat je het thuis aan je moeder of puberkinderen moet kunnen voorlezen en dat ze gelijk weten wat je ze probeert te vertellen. Niet na vijf verduidelijkende vragen.

Knap ingewikkeld als je moet communiceren over loden leidingen van gasnetbeheerders die moeten worden vervangen in je aardgasvrije wijk-in-wording. Of dat je moet gaan uitleggen hoe rekeningen voor blokverwarming voortaan ook zullen gelden voor het warm tapwater aangezien je de geisers hebt weggehaald in de individuele woningen, dat de tijdelijke tegemoetkoming blokverwarming er vorig jaar van afgetrokken was maar nu niet meer geldt en dat er van af nu in gigajoules wordt gecommuniceerd in plaats van kubieke meters. Hoeveel van onze brieven zouden er in de hoek van een tafel eenzaam blijven liggen?

Toevallig valt ‘parkeercodegate’ een beetje samen met de voorbereiding van de podcast Voetnoten over de Klimaat- en Energieverkenning. Doordat presentator Sabine en ik bij de vorige aflevering gekozen hadden om de verkiezingsprogramma’s uit te pluizen, was ik er nog niet aan toegekomen: schande. De samenvatting is geschreven voor de krant, dus daar vlieg je altijd doorheen. De hoofdstukken elektriciteit en de gebouwde omgeving kosten mij ook weinig moeite. Het moeizame beleid om CO2-vrije regelbaar vermogen te stimuleren is mij bekend, ik lees dezelfde Kamerbrieven als het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL). De struggelingen van de warmtesector zijn (helaas) ook de mijne.

Maar dan kom ik bij de passage over de RFNBO’s, oftewel de Renewable Fuels of Non-Biological Origin. En dit jaar weer voel ik een sterke drang om het hoofdstuk over te slaan, net als dat ik nooit de bevindingen rondom landgebruik lees. Iets met een schoenmaker en zijn leest. Maar de transitie van de mobiliteitssector hangt ook samen met de toekomst van de industrie, heeft grote implicaties voor de beschikbaarheid van waterstof en is op allerlei manieren verbonden met de energiemarkt dus vind ik van mezelf dat ik me door de boeiende ontwikkelingen op het gebied van de Renewable Energy Directive III en RFNBO’s heen moet slaan.

Tot ik tegen het al dan niet afschaffen van een correctiefactor bij de raffinageroute voor groene waterstof aanloop. Ik lees het een keer, twee keer en een derde keer met mijn vriendje ChatG’s hulp. Wat stáát hier? Bij PBL is er niemand die bladzijde 69 over de “stapsgewijze verhoging van de brandstoftransitieverplichting” aan zijn partner of kinderen heeft voorgelezen, dat weet ik zeker. Ik hoop dat de raffinaderijen genoeg geld uitgeven aan advocatenkantoren en consultants om dit voor ze te vertalen, mij niet bellen. Zoals bij alle andere KEV-edities schrijf ik bij mijn aantekeningen “geen idee” en ga ik vrolijk verder lezen over hernieuwbare energie en energiebesparing.

Er ligt dus thuis een brief over een versimpeling van de aanvraag van parkeercodes die twee universitair geschoolde mensen niet kunnen lezen. Er staat natuurlijk ook een nummer onder dat je kan bellen als je hulp nodig hebt. Dat gaan wij uiteraard niet doen, misplaatste trots enzo. Iets zegt mij dat onze vrienden en familie de komende tijd maar het volle pond gaan betalen. “Wat stond er in de KEV ook alweer dit jaar?” Dit: “In de sector mobiliteit is het beleid gericht op elektrificatie en biobrandstoffen, maar niet op minder autorijden en meer gebruik van OV en fiets en autodelen” (bladzijde 90). Nou, dan gaan wij hier een begin mee maken. Slaan wij de RFNBO-fase gewoon over.