Auteur

Alex Kaat

Politieke besluiteloosheid leidt tot heffing klanten met zonnepanelen

Afgelopen weken stak er een storm van verontwaardiging op omdat energieleverancier Vandebron een heffing introduceerde voor klanten die zonnestroom terugleveren. Deze stap is een direct gevolg van de politieke impasse rond de afbouw van de salderingsregeling. Huishoudens met zonnepanelen worden daardoor steeds meer ongewenste klanten.

Controversieel verklaren klimaatplannen betekent vier verloren jaren

Nu het kabinet Rutte IV gevallen is, zal de Tweede Kamer in september moeten besluiten of ze de plannen en wetsvoorstellen nog in behandeling wil nemen, of dat ze deze controversieel zal verklaren. Het risico doemt op dat er dan vier grotendeels verloren jaren voor het klimaatbeleid zullen zijn.

Belofte socialere en duurzamere energiebelasting minimaal waargemaakt

De Voorjaarsbesluitvorming klimaat van het kabinet had rond de energiebelasting drie beloftes: minder degressief, minder kosten voor huishoudens en meer lonend voor verduurzaming. De eerste belofte wordt met de aangekondigde tarieven redelijk ingevuld, de tweede nauwelijks en de derde eigenlijk niet.

Voorjaarsnota en leveringszekerheid: wrijven in een vlek

Met de onlangs gepresenteerde voorjaarsbesluitvorming klimaat maakt het kabinet de ambitieuze keuze om in 2035 de elektriciteitsvoorziening CO₂-vrij te maken. Het kabinet komt helaas met een reeks goedbedoelde subsidies voor regelbare opwek, maar die zullen de markt voor oplossingen juist doodslaan. De aanpak lijkt daarmee op het wrijven in een vlek.

Keuze laag energiegebruik in rapport Energiesysteem 2050 mist onderbouwing

Het rapport van het ‘Expertteam Energiesysteem 2050’ beschrijft in grove pennenstreken een klimaatneutrale energievoorziening, gebaseerd op ruim tweemaal zoveel elektriciteit dan momenteel wordt verbruikt. Tussen de regels door is de visie ook gebaseerd op bijna een halvering (40% daling) van het Nederlandse totale energiegebruik. Dat element is in feite de meest uitdagende en ingrijpende opgave uit het advies, maar blijft hangen in onuitgewerkt wensdenken.

Waaier aan regelingen frustreert verduurzaming woningen

De verduurzaming van de gebouwde omgeving gaat tergend langzaam. Een waaier aan subsidieregelingen voor allerlei doelgroepen frustreert vooral. Het zou veel effectiever en goedkoper zijn om middelen zo in te zetten dat ze totale wijken ineens verduurzamen.

Elektrificatie blijft achter bij groei aanbod wind en zon

Tot nu staat een extra windpark of zonne-installatie synoniem voor verduurzaming, maar dat raakt langzaam maar zeker achterhaald. Alles wijst er op dat hernieuwbare elektriciteitsproductie boven verwachtingen groeit. De uitdaging is om huizen, voertuigen en industrie voortvarend te elektrificeren.

Afbouw saldering vraagt om steun én garantie terugverdientijd

Centraal in het Kamerdebat over het Wetsvoorstel over de afbouw van de saldering van zonnestroom door huishoudens stond de zorg over de terugverdientijd van investeringen in panelen. Die zorg heeft een grond, want de terugverdientijd zonder salderen kan fors oplopen. Behoud van salderen zal de energietransitie echter frustreren en minder sociaal maken. Zaak voor de minister om deze terugverdientijd beter te borgen en zo steun te krijgen voor het belangrijke wetsvoorstel.

De uitdaging ligt bij burger, boer en vervoer

Het bekt lekker in politiek en media: de overheid moet meer doen en vooral grote vervuilende bedrijven moeten stappen maken. Dat ook van de burger als automobilist, bewoner en omwonende offers gevraagd moeten worden, ligt een stuk minder lekker. Dit wordt de uitdaging voor het komend decennium.

Politiek gezwalk rond privaat en publiek hindert energietransitie

De laatste vijftien jaar hebben ongeveer tweehonderd gemeenten en een tiental provincies besloten hun energiebedrijf inclusief warmtenetten aan private partijen te voorkopen; dit met volle steun vanuit een meerderheid in het parlement en gestuurd vanuit de opeenvolgende ministers van EZK. Dezelfde overheden én politieke fracties pleiten nu weer voor een publieke marktordening.

Welk regelbaar vermogen moet waarvoor subsidie krijgen?

Het regeerakkoord heeft €1 mrd vrijgemaakt voor CO₂-vrij regelbaar vermogen, om zo te zorgen voor een zekere elektriciteitsvoorziening op momenten zonder energie uit wind en zon. Een studie vanuit het uitvoeringsoverleg Klimaatakkoord bevestigde deze wens tot subsidies nog eens. De behoefte aan regelbaar vermogen wordt in dat rapport echter opgeklopt en alternatieven voor centrales niet beschouwd of weggezet. Daarmee dreigt een eenzijdige en onnodig dure route.

Dogmatisch taboe biomassa is cadeau voor Poetin

Vele taboes zijn geslecht door de gascrisis na de Russische invasie in de Oekraïne. Kolencentrales mogen meer draaien, de import van het vuile LNG krijgt ruim baan, het sluiten van kerncentrales staat bij de buurlanden weer ter discussie, het ophogen van de winning van Groninger gas is een optie en de ongezonde houtkachel maakt een kritiekloze opmars. Maar aan één taboe durft bijna geen politicus zich nog te branden en dat is de stook van biomassa in centrales voor warmte of elektriciteit. Door dit taboe blijven veel woningen langer afhankelijk van duur fossiel gas en is het lastiger om onafhankelijk van Rusland te worden.

Politiek kijkt weg van duurzame opties voor Russisch gas

Het kabinet Rutte IV komt bijna uitsluitend met fossiele oplossingen voor de dreigende tekorten aan aardgas. Afgelopen week werd de beperking voor kolencentrales weer teruggedraaid. Nood breekt wet, maar er zijn ook duurzame opties die blijkbaar politiek niet uitkomen.

EU-regels elektrolyse zijn boost groene waterstof, zon en wind

Er werd al ruim een jaar over gespeculeerd, maar sinds een week is hij er eindelijk: de ‘gedelegeerde verordening’ van de Europese Commissie over de Richtlijn Hernieuwbare Energie. In de praktijk gaan deze regels grotendeels over de productie van waterstof uit elektrolyse. Ze gooien de bestaande regels behoorlijk overhoop en zetten de toon voor welke opwektechnieken meerwaarde krijgen.

Op een zonnige zomerdag gaat straks geen terrasverwarming aan, tenzij...

Terrasverwarming en stofzuiger aan, wedstrijdje zo veel mogelijk elektriciteit er doorheen jagen; het was de hilariteit vorige week bij mensen met een dynamische tarieven stroomcontract. De elektriciteitsprijzen waren zo negatief dat men zelfs na betaling van de energiebelastingen -nu 12,3 cent per kWh- geld toekreeg.

Klimaat, onafhankelijkheid Rusland en betaalbaarheid: de beleidskeuzes bijten elkaar

De laatste jaren was duurzaamheid de bepalende factor in de keuzes rond het energiebeleid. Sinds kort is alles anders. De invasie van Rusland in Oekraïne en de waarschijnlijke prelude daarnaartoe in 2021, hebben de energieprijzen naar ongekende hoogte opgestuwd en zet de leveringszekerheid op het spel. De snelle reactie van het kabinet om naast klimaatbeleid ook de hoge energierekening te compenseren én om de afhankelijkheid van Rusland te verminderen, heeft tot nu beleid opgeleverd dat tegengestelde kanten optrekt, met een gedeeltelijke impasse tot gevolg.

Klimaatambitie Rutte IV vereist een aanvullend akkoord

Het halen van de opgehoogde klimaatambities voor 2030 van Rutte IV vereist ingrijpende maatregelen. Deze zitten echter niet in het coalitieakkoord; daar zijn de partijen het bij de onderhandelingen helaas niet over eens geworden. Individuele bewindspersonen krijgen deze noodzakelijke ingrepen nu nauwelijks nog voor elkaar, terwijl er echt haast geboden is. Dat vraagt om een aanvullend politiek en maatschappelijk akkoord.

Bijmengplicht groen gas: een effectieve prikkel, mits goed vormgegeven

Bij de duiding van het coalitieakkoord Rutte IV is er rond het thema klimaat veel aandacht voor de ambities, de keuze voor kerncentrales en de vele extra miljarden euro’s. Een minder in het oog springend onderdeel is de bijmengverplichting van 20% groen gas in het gasnet van de gebouwde omgeving. Deze verplichting kan echter een flink effect hebben.

Klimaatfonds: risico op subsidie voor een duur, inefficiënt en lui systeem

Alles wijst erop dat het komende kabinet vele miljarden in een klimaatfonds zal stoppen, zoals NRC onlangs berichtte. In eerste instantie klinkt dit als een goede stap in het licht van de urgente klimaatproblematiek. Er zijn echter tal van risico’s aan verbonden. Zo kan het zijn dat energieverbruik kunstmatig goedkoop gehouden wordt, dat prestigeprojecten tegen alle marktlogica miljarden ontvangen en dat starre pervers werkende regels ongemoeid blijven en afgekocht worden.

Allen aan de CO₂-reductie, behalve de glastuinbouw

Het huidige klimaatbeleid is al redelijk compleet, met sturende fiscale maatregelen, normering en subsidies voor de meeste sectoren. Met de 'Fit For 55'-voorstellen van de Europese Commissie wordt het klimaatbeleid nog vollediger, zonder nog echt vrijgestelde sectoren. Echter, één sector lijkt op vele punten de dans wederom te ontspringen: de glastuinbouw. Het is een sector die -bij gebrek aan echt sturend beleid- nauwelijks verduurzaming laat zien.

Waterstofdoel uit ‘Fit for 55’ zet Nederlands beleid op zijn kop

De hernieuwbare waterstofdoelstelling voor de industrie uit het ‘Fit For 55’ vereist dat de 2030-doelstellingen uit het Klimaatakkoord voor hernieuwbare elektriciteit en voor elektrolyse ongeveer twee keer zo hoog moeten worden gesteld, en dat er substantiële kosten moeten worden gemaakt, schrijft Alex Kaat.

Stugge netbeheerders blokkeren energietransitie

Stel: de minister van Infrastructuur en Waterstaat zou verklaren dat er geen nieuwe bedrijven en winkels in ons land bij mogen komen, omdat er anders te veel files ontstaan en wegenbouw te veel tijd kost. Hoon zou haar ten deel vallen, door haar probleem zo over de schutting van de samenleving te gooien zonder oplossingen anders dan de aanleg van dure en tijdrovende infrastructuur te beschouwen. Netbeheerders komen nu met een vergelijkbare stelling dat meer dan 6 GW wind op zee en 35 TWh wind en zon op land hoe dan ook onmogelijk is voor 2030. Deze stellingname brengt de klimaatambities van ons land onnodig in gevaar.

Simpele groene verhaal frustreert energietransitie

Het bagatelliseren van de noodzaak tot drastische klimaatmaatregelen en het presenteren van vrij simplistische alternatieven (gewoon kerncentrales bouwen) was altijd het domein van populistisch rechts. Niet nieuw, maar wel groeiend is het pleidooi van een deel van de linkse en groene beweging dat hier verdacht veel op begint te lijken. Deze erkent wel degelijk de ernst van het klimaatprobleem, maar komt met simpele oplossingen en blokkades tegen serieuze ingrepen. De vorige week gepresenteerde oproep van de ‘tipping point coalition’ is hierin een nieuw dieptepunt.

Woonlastenneutraliteit en keuzevrijheid maken de transitie duur

Wie kan er nu tegen zijn? De garantie van gelijkblijvende woonlasten voor huishoudens als hun woning in plaats van verwarmd op aardgas goed geïsoleerd en duurzaam verwarmd wordt, met tevens een garantie van keuzevrijheid over de keuze om wel of niet van aardgas af gaan. De Tweede Kamer dwong in meerderheid per motie deze twee principes af. De principes dreigen de warmtetransitie te verlammen en onnodig duur te maken. Een geheel andere benadering kan de oplossing zijn.

Groene stroom bestaat niet, maar straks wel

De treinen rijden erop, de meeste huishoudens gebruiken het: groene stroom. Zolang dit product bestaat is er al discussie over hoe groen het eigenlijk echt is. Met de groeiende noodzaak om duurzame elektrificatie van vooral de industrie te ontwikkelen en te ondersteunen is er steeds meer behoefte aan een betere certificering, als bewijs dat het echt gaat om duurzaam opgewekte stroom. Het is een kwestie van tijd tot deze certificering er komt, met grote consequenties voor wat nu nog ‘groene stroom’ heet.

En dan kiezen we voor kernenergie, wat dan?

Opeens was het er weer; kernenergie als het thema voor de verkiezingen op het gebied van duurzaamheid. De regeringspartijen VVD en CDA positioneerden het onderwerp met de suggestie dat er nu een keuze voorligt die eerder niet gemaakt kon worden. Een politieke meerderheid was al voor en dat blijft vast zo. De vraag is dus of de komende jaren de ontwikkeling van een centrale zal starten en wat dit op termijn betekent voor de energietransitie.

Kondig sluiting van de aardgascentrales aan

De elektriciteitsmix in Nederland verduurzaamt razendsnel, voor zon en wind op land zelfs zo snel dat de beleidsambities voor 2030 eerder een plafond dreigen te worden dan een doel. Toch blijven de aardgascentrales gewoon operationeel. Volgens sommigen ‘kunnen we niet zonder’, kijkend naar de wind- en zon-arme momenten. De technieken om die gaten emissievrij te dichten zijn echter voorhanden, maar leggen het qua prijs af tegen het regelbaar vermogen uit fossiele gascentrales. Deze centrales beginnen dus steeds meer een sta-in-de-weg te worden in de route naar een duurzaam energiesysteem.

De lastige keuzes in het klimaatbeleid zijn voor Rutte IV

Het kabinet Rutte III ging van start met een compliment aan zichzelf: “het groenste kabinet ooit”. Of deze superlatief terecht was mag ieder zelf bepalen. Er zijn mooie zaken gerealiseerd op het gebied van het verduurzamen van de Nederlandse energievoorziening. Maar het gestelde doel van -49% ten opzichte van 1990 en zeker de hogere Europese ambitie van -55% emissiereductie worden niet gehaald. De lastige dossiers zijn voor het volgende kabinet die extra complex zijn geworden door de piketpaaltjes die ook de coalitiepartijen zelf geslagen hebben.

SDE++: een oprechte appelbomen met perensap vergelijking

Deze week gaat de nieuwe SDE++-regeling open voor subsidieaanvragen. Velen kijken met interesse, vrees en hoop naar welke technieken in de prijzen gaan vallen en welke niet. Voor het eerst gaat de SDE-subsidie niet meer alleen naar het stimuleren van de opwek van hernieuwbare energie. Ook de conversie van elektriciteit naar bijvoorbeeld warmte of waterstof valt onder de regeling, zo ook de afvang en opslag van CO₂ uit fossiele energie.

Wat voegen de RES'en eigenlijk nog toe?

De uitrol van zon en wind gaat zo hard, dat de ambities voor 2030 al gehaald lijken te zijn voordat de regio’s hun plannen daartoe -de Regionale Energiestrategieën- gemaakt hebben. De vraag is wat deze dan nog precies gaan toevoegen.